قاضى ايجى و شارح كتاب وى جرجانى درباره آيه مباهله مى گويند:
شيعيان و هم فكران آن ها درباره برترى على عليه السلام دارى دو ديدگاه هستند:
نخست آن كه مواردى وجود دارد كه به طور اجمال به برترى وى اشاره دارد كه اوّلين آن ها آيه مباهله است.
آن ها به جمله (تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَنِساءَنا وَنِساءَكُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ) اين گونه احتجاج مى كنند كه از لفظ «أَنفُسَنا»، نفس پيامبر صلى الله عليه وآله اراده نشده است، زيرا انسان نمى تواند نفس خود را فرابخواند.
بلكه منظور از اين لفظ، على عليه السلام بوده است; زيرا بر اساس اخبار و روايات معتبر، پيامبر صلى الله عليه وآله او را با خود همراه كرده است.
دوم آن كه نفس على عليه السلام، خود نفس پيامبر نبوده. پس روشن مى شود منظور اين است كه هر دو در فضل و كمال برابرند. تنها، فضيلت نبوت است كه على عليه السلام از آن برخوردار نيست و چون وى از هر لحاظ هم چون پيامبر است، برترين فرد اين امت به شمار مى رود.
گفته شده: منظور از لفظ «أَنفُسَنا» فقط على عليه السلام نيست، چون به صورت جمع به كار رفته، بلكه همه نزديكان پيامبر و خادمانى را كه در عرف، به منزله نفس ايشان هستند در بر مى گيرد.1

1 . شرح المواقف 8 / 367.

بررسى و نقد ديدگاه قاضى ايجى
پوشيده نيست كه قاضى ايجى و جرجانى بر دلالت آيه مبنى بر برترى مصداق «انفسنا» و حضور اميرمومنان على عليه السلام در قضيه مباهله اعتراف كرده اند. به اين معنا كه گفته اند: «اخبار و روايات معتبر، بر همراهى على عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه وآله اشاره دارد و لفظ «أَنفُسَنا» بر برابرى دلالت مى كند».
ولى اين دو شخص پنداشته اند لفظ «أَنفُسَنا» افراد ديگرى را نيز در برمى گيرد. اما آنان سخن خود را با قاطعيت اعلام نمى كنند; بلكه با عبارت «گفته شده…» ديدگاه خود را ذكر كرده اند.
گويا كه خودشان نيز نادرستى ادّعاى خودشان را مى دانسته اند، به خصوص آن جا كه خادمان و همه نزديكان را مصداق «انفسنا» دانسته اند.
در نادرستى سخن اين دو عالم سنّى بايد گفت: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله حتى عموى خود را با خود همراه نكرد. پس چطور مى توان گفت: منظور از «انفسنا» همه نزديكان و خادمان رسول خدا صلى الله عليه وآله باشد؟!!

منبع: سایت آیت الله سید علی حسینی میلانی