از نظر قرآن موفقيت‌ها و شكست‌ها، و خوشبختی‌ها و بدبختی‌ها در تاريخ بشر حساب دقيق و منظم دارد

#عکس_نوشت
?کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»?
@motahari_ir

?امام حسین(ع) پیام خود را نه روی سنگی نوشت و نه حجّاری کرد. آنچه او گفت، در هوای لرزان و در گوش افراد طنین انداخت اما در دل‌ها ثبت شد به طوری که از دل‌ها گرفتنی نیست.

?اباعبدالله(ع) در روز عاشورا در آن ساعات و لحظات آخر استنصار می‌کرد، باز هم یاور می‌خواست، یاورهایی که بیایند کشته بشوند نه‏ یاورهایی که بیایند نجاتش بدهند. امام حسین(ع)، دیگر بعد از کشته شدن اصحاب و برادران و فرزندانش بدون شک نمی‌خواهد زنده بماند ولی یاور می‌خواست که باز هم بیاید کشته بشود. این است که حضرت‏ «هَلْ مِنْ ناصِرٍ ینْصُرُنی» می‌فرمود.

?اینجاست که طفل شیرخوارشان را به دست ایشان می‌دهند. این طفل در بغل عمه‌اش زینب(س)، خواهر مقدس اباعبدالله(ع) است. حضرت این طفل را در بغل می‌گیرد. اباعبدالله(ع) نفرمود خواهر جان! چرا در میان این بلوا، در فضایی که هیچ امنیتی ندارد و از آن طرف تیر پرتاب می‌شود و دشمن کمین کرده، این طفل را آوردی، بلکه او را در بغل گرفت و در همین حال تیری از سوی دشمن می‌آید و به گلوی طفل مقدس اصابت می‌کند.

?اباعبدالله(ع) چه می‌کند؟ ببینید رنگ‌آمیزی چگونه است؟ تا این طفل این‌چنین شهید می‌شود، دست می‌برد و یک مشت خون پر می‌کند و به طرف آسمان می‌پاشد که‏ ای آسمان ببین و شاهد باش!

?در آن لحظات آخر که ضربات زیادی بر بدن مقدس اباعبدالله(ع) وارد شده بود که دیگر روی زمین افتاده بود و بر روی زانوهایش حرکت می‌کرد و بعد از مقداری حرکت می‌افتاد و دوباره برمی‌خاست، ضربتی به گلوی ایشان اصابت می‌کند.

?نوشته‌اند باز دست مبارکش را پر از خون کرد و به سر و صورتش مالید و گفت: من می‌خواهم به ملاقات پروردگار خود بروم. اینها صحنه‌های تکان‌دهنده صحرای کربلاست، قضایایی است که پیام امام حسین(ع) را برای همیشه در دنیا جاوید و ثابت و باقی‌ماندنی می‌کند.

? استاد مطهری، حماسه حسینی، ج1، ص350،351

#ذکر_مطهر
⭕️ کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»?

امام حسین(ع) شفیع کسانی نیست که مکتب او را وسیله گمراهی کرده اند

?علت اینکه در روایات داریم که امام حسین(ع) از خلق کثیری شفاعت می‏ کند این است که در این جهان، مکتب امام حسین(ع) بیش از هر مکتبی موجب احیاء دین و هدایت مردم شده است.

?شفاعت امام حسین(ع) به این صورت نیست که برخلاف رضای خدا و اراده او چیزی را از خدا بخواهد. امام حسین(ع) شفیع کسانی است که از مکتب او هدایت یافته ‏اند، او شفیع کسانی نیست که مکتبش را وسیله گمراهی ساخته ‏اند.

?از این نکته نباید غفلت ورزید که همان طوری که از قرآن کریم گروهی هدایت یافته ‏اند و گروهی گمراه شده ‏اند، از مکتب امام حسین(علیه السلام) نیز گروهی هدایت شده و گروهی گمراه گشته ‏اند و این مربوط به خود مردم است.

?خدا درباره مثل های قرآن می ‏فرماید: «یضلّ به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضلّ به الّا الفاسقین‏؛ به سبب قرآن، گروهی را گمراه می‏ سازد و گروهی را هدایت می‏ کند، و جز بدکاران را گمراه نمی‏ سازد».

? استاد مطهری٬ عدل الهی٬ ص۲۲۹ (با تلخیص)

#گزیده_کتاب
?کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»?

امام حسین(ع) شفیع کسانی نیست که مکتب او را وسیله گمراهی کرده اند

?علت اینکه در روایات داریم که امام حسین(ع) از خلق کثیری شفاعت می‏ کند این است که در این جهان، مکتب امام حسین(ع) بیش از هر مکتبی موجب احیاء دین و هدایت مردم شده است.

?شفاعت امام حسین(ع) به این صورت نیست که برخلاف رضای خدا و اراده او چیزی را از خدا بخواهد. امام حسین(ع) شفیع کسانی است که از مکتب او هدایت یافته ‏اند، او شفیع کسانی نیست که مکتبش را وسیله گمراهی ساخته ‏اند.

?از این نکته نباید غفلت ورزید که همان طوری که از قرآن کریم گروهی هدایت یافته ‏اند و گروهی گمراه شده ‏اند، از مکتب امام حسین(علیه السلام) نیز گروهی هدایت شده و گروهی گمراه گشته ‏اند و این مربوط به خود مردم است.

?خدا درباره مثل های قرآن می ‏فرماید: «یضلّ به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضلّ به الّا الفاسقین‏؛ به سبب قرآن، گروهی را گمراه می‏ سازد و گروهی را هدایت می‏ کند، و جز بدکاران را گمراه نمی‏ سازد».

? استاد مطهری٬ عدل الهی٬ ص۲۲۹ (با تلخیص)

#گزیده_کتاب
?کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»?