بیانات ارزشمند حضرت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی (مدظله العالی) در جمع امامت پژوهان دوره های تخصصی بنیاد فرهنگی امامت

اگر انسان بتواند در مسیر احقاق حق امیرالمؤمنین علیه السلام و احیای امر ایشان کاری انجام بدهد، قطعاً می‌شود از بهترین یاران امیرالمؤمنین علیه السلام، یاری امیرالمؤمنین علیه السلام انحاء مختلف دارد، به نظر بنده دو نحوه یاری در رأس همه یاری‌هاست نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام، یک نحوه رفتن به میدان جنگ است، جدال در میدان با دشمن است که در جنگ ها انسان در رکاب امیرالمؤمنین علیه السلام باشد.
البته ما چقدر تقدیر می‌کنیم و تشکر می‌کنیم از آنهایی که در جنگ جمل و صفین با امیرالمؤمنین علیه السلام بودند، خب حق اینها بر ما خیلی زیاد است و ما نباید فراموش کنیم جهاد آنها را و حق آنها را بر ما، که اگر آنها نبودند، اگر زحماتشان نبود، اگر شهادتشان نبود، قهرا و طبعا و حقیقتا این مذهب و این مکتب حقانیتش به این جور که الان هست به اثبات نمی‌رسید …
ولی راه دومی هم وجود دارد، جنگ و شمشیر که همیشه نیست، مواقعی اتفاق افتاده و شاید دیگر هم اتفاق نیفتد تا روز قیامت ما نمیدانیم، اما این جنگ در میدان علم، این جدال در بحث و تحقیق، این مقابله در مبانی اعتقادی، انسان بتواند در این میدان عمل بکند، جهاد بکند و کار بکند به جوری که اثرش اگر بیشتر از اثر شمشیر نباشد کمتر نخواهد بود. اما بر طبق روایاتی که داریم مداد العلماء افضل من دماء الشهداء می‌توانیم ادعا کنیم که این میدان فضیلتش بیشتر از آن میدان است، اثرش بیشتر از آن میدان است.
الان شما ببینید همین داعشی که پیدا شده، اگر در میدان علم و تحقیق و رد علمی بر مبانی آنها کار نکنیم، بر فرض از نظر میدانی و در صحنه های جنگ در یکجا شکست بخورند و از کشوری بیرون بروند، خب می‌روند در یک کشور دیگری باز شروع می‌کنند به فعالیت.
اگر بتوانیم مبانی اعتقادی اینها را مورد تحقیق قرار دهیم و رد کنیم و نقد کنیم، آن وقت وقتی است که آنها دستشان خالی می‌شود و دیگر تاثیر گذار نخواهند بود، دیگر نمی‌توانند جوانان را گول بزنند، دیگر نمی‌توانند مردم را اغوا کنند…

منبع: سایت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی

گلایه چهل سال پیش شهید مطهری از یک بیماری در جامعه ما که امروز همچنان باقی است

آیا «موفقیت» در این جهان فقط به «مقدار تلاش» بستگی دارد؟

از نظر منطق مادّى، جهان نسبت به مردمى كه در راه صحيح و يا راه باطل، راه عدالت يا راه ظلم، راه درستى يا راه نادرستى مى‌روند بى‌طرف و بى‌تفاوت است؛ نتيجه كارشان بسته است تنها به يک چيز: «مقدار تلاش» و بس.

ولى در منطق فرد باايمان، جهان نسبت به تلاش اين دو دسته بى‌طرف و بى‌تفاوت نيست؛ عكس‌العمل جهان در برابر اين دو نوع تلاش يكسان نيست، بلكه دستگاه آفرينش حامى مردمى است كه در راه حق و حقيقت و درستى و عدالت و خيرخواهى تلاش مى‌كنند:

إنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ؛ اگر خدا را يارى كنيد (در راه حق گام برداريد) خداوند شما را يارى مى‌كند(محمّد/۷).

استاد مطهری، انسان و ایمان، ص۴۱