رهبر انقلاب در دیدار با جمعی از کارگران تصریح کردند: «در دولت مطرح کنید، اصرار کنید، پافشاری کنید که اشیایی که جزو مصارف دولتی است، مطلقاً از خارج نیاید… دولت تصمیم بگیرد در هیچیک از چیزهایی که مصرف میکند، از قلم و کاغذ روی میز گرفته تا ساختمانسازی تا بقیه چیزها، هر آنچه در داخل قابل تولید است، خودش را از خارج ممنوع کند، بر خودش حرام کند.» چنین سخنی اگرچه در مرتبه اول امری اقتصادی مینماید اما با دقت در آن میتوان دریافت که دارای مبانی فقهی و دینی نیز هست. حجتالاسلام والمسلمین محمدحسین فلاحزاده، کارشناس مسائل فقهی، در گفتار زیر، مبانی فقهی این موضوع را مورد تبیین قرار داده است.
• استفاده از کالای داخلی از سه منظر فقهی
موضوع استفاده از «کالای داخلی»، بحث جدیدی نیست، اما گاهی اوقات بنا به دلایلی، مثل توطئههای دشمنان علیه مسلمانان و کشورهای اسلامی، حساسیت نسبت به این موضوع بیشتر میشود. تجارت با غیرمسلمانان و کیفیت تعامل و خرید و فروش با آنها، از دیرباز مطرح بوده است. روایاتی نیز در این باب وجود دارد. در فتاوای مراجع معظم تقلید گذشته و همچنین در بحثهای فنی حوزوی مندرج در کتب فقهی نیز سؤالات و به تبع آن استدلالهایی مطرح بوده است که آیا میتوان از غیرمسلمانان کالایی خریداری کرد؟ آیا میتوان به آنها کالایی فروخت؟ آیا میتوان کالای تولیدی آنها را استفاده کرد؟
• دولت مصرف کالای خارجی را بر خود حرام کند
این سؤالات را بهطور خلاصه میتوان از سه منظر طهارت و نجاست کالاهای خریداریشده، حلیت و حرمت خوردنیها و آشامیدنیهای خریداریشده، و جایز بودن کمک به غیرمسلمانان یا به تعبیر عامتر دشمنان اسلام، مطرح کرد.
به نظر میرسد در حال حاضر، موضوع سوم، موضوع مهمتری است و باید مورد توجه ویژه قرار بگیرد. عنایت رهبر معظم انقلاب و بیانات ایشان در خصوص این موضوع و بحث تحریمها نیز حائز اهمیت بودن آن را برای جامعه ایرانی بیشتر کرده است.
از یک منظر میتوان گفت که خرید از فرد غیرمسلمان کمک به آن شخص محسوب میشود، اما این مسئلهای فردی است. در مبادلات فردی مصلحت فرد، فروشنده یا خریدار در نظر گرفته میشود، اما فینفسه لطمهای به کسی وارد نمیشود؛ یعنی به مصالح مسلمین و جامعهی اسلامی خدشهای وارد نمیشود. این مورد را میتوان مسائل فقهی «فردی» نامید. اما گاهی اوقات مسئلهای مربوط به فقه حکومتی است که امروزه در بحثها به آن بسیار اشاره میشود. این بدان معناست که ممکن است مسئلهای در رابطه با فرد حکم خاص خودش را داشته باشد و در رابطه با کل جامعه، مصالح کشور و نظام اسلامی و مسلمانان، حکم دیگری را بطلبد. بنابراین گاهی اوقات ممکن است خرید و فروشها در ارتباط با مصالح مسلمین حکم دیگری پیدا کنند.
امام خمینی قدس سره معتقدند که «اگر در روابط تجاری با اجانب، خوف آن باشد که به بازار مسلمانان صدمه اقتصادی وارد شود و موجب اسارت اقتصادی و تجاری مسلمانان شود، قطع اینگونه روابط واجب و این نحوه تجارت حرام است.» این نکتهای است که حضرت آقا نیز بر آن تأکید فرمودهاند که اگر مردم به اجناس خارجی توجه داشته باشند و کالای داخلی را خریداری نکنند، با این کار، به اقتصاد مملکت صدمه وارد کردهاند.
البته باید توجه داشت که خود «غیرمسلمانان» نیز چند دسته هستند: برخی از غیرمسلمانان اصطلاحاً «معاهد» هستند؛ یعنی در حال جنگ با مسلمانان نیستند و طبق عهد و پیمانی که با مسلمانان بستهاند، نزاعی ندارند و لطمهای به آنها نمیزنند. اما عدهای «محارب» هستند؛ یعنی واقعاً با مسلمانان و نظام اسلامی سر جنگ دارند و از آنجا که دفاع از کشور اسلامی و مسلمانان بر همهی افراد واجب است، کیفیت این دفاع با توجه به نوع حمله متفاوت خواهد بود. گاهی اوقات سیاسی و گاهی هم مانند الآن ماهیت اقتصادی دارد. یعنی در پارهای مواقع دشمنان در فکر سلطه اقتصادی هستند که یعنی میخواهند ضربهی اقتصادی بزنند یا میخواهند در مسائل اقتصادی بر ایران مسلط شوند که بالطبع دفاع در اینجا نیز واجب میشود.
• فتاوای امام خمینی قدس سره در مورد منع استفاده از کالای خارجی
در این مورد به چند مسئله از رساله حضرت امام رحمت الله علیه اشاره میکنم که حضرت آقا نیز درباره آنها همان فتوا را دادهاند؛ یعنی هر دو بزرگوار درباره این مسائل، نظر یکسانی دارند. برای مثال، در مسئله ۲۸۲۹ آمده است: «اگر به واسطه توسعه نفوذ سیاسی یا اقتصادی و تجاری اجانب، خوف آن باشد که تسلط بر بلاد مسلمین پیدا کنند، واجب است بر مسلمانان، دفاع به هر نحو که ممکن است، و قطع ایادی اجانب. چه عمال داخلی باشند، یا خارجی.»
مسئله (۲۸۳۱) بعدی این است که «اگر در روابط تجاری با اجانب خوف آن است که به بازار مسلمین صدمه اقتصادی وارد شود و موجب اسارت تجاری و اقتصادی شود، واجب است قطع اینگونه روابط و حرام است این نحو تجارت.» این نکتهای است که حضرت آقا نیز بر آن تأکید فرمودهاند که اگر مشابه جنس خارجی، کالای داخلی وجود داشته باشد و مردم به اجناس خارجی توجه داشته باشند و کالای داخلی را خریداری نکنند، با این کار، به اقتصاد مملکت صدمه وارد کردهاند.
در مسئله (۲۸۳۲) بعد آمده است «اگر عقد رابطه چه سیاسی و چه تجاری بین یکی از دول اسلامی و اجانب، مخالف مصلحت اسلام و مسلمانان باشد، جایز نیست اینگونه رابطه و اگر دولتی اقدام به آن نمود، بر سایر دول اسلامی واجب است آن را الزام کنند به قطع رابطه، به هر نحو ممکن است.» برای مثال، طبق این کلاننگری حضرت امام قدس سره، حکومتها و دولتها مجاز به ایجاد رابطه با حکومت یا کشوری مثل رژیم صهیونیستی که رابطه تجاری آن به اقتصاد مسلمانان ضربه میزند یا اصلاً در حال جنگ با مسلمانان است، نخواهند بود. در واقع کشورهای دیگر موظف هستند از ایجاد چنین روابطی جلوگیری نمایند. بر اساس مفهوم این فتوا، میتوان گفت امروزه که بسیاری از این دشمنان با یکدیگر متحد شدهاند و ایران را تحریم کردهاند، کشورهای اسلامی و دولتهای آنها نیز باید با یکدیگر متحد باشند.
مسئله (۲۸۳۴) بعدی این است که «روابط تجاری و سیاسی با بعض دول که آلت دست دول بزرگ جائر هستند از قبیل دولت اسرائیل، جایز نیست، و بر مسلمانان لازم است که به هر نحو ممکن است با این نحو روابط مخالفت کنند. و بازرگانانی که با اسرائیل و عمال اسرائیل روابط تجاری دارند، خائن به اسلام و مسلمانان و کمک کار به هدم احکام هستند، و بر مسلمانان لازم است با این خیانتکاران، چه دولتها و چه تجار قطع رابطه کنند، و آنها را ملزم کنند به توبه و ترک روابط با این نحو دولتها.» توجه بفرمایید که نظر حضرت امام رحمت الله علیه، حضرت آقا و حتی بسیاری از مراجع تقلید در این موارد یکسان است.
نکته دیگر درباره ضربه زدن به اقتصاد مسلمانان است. گاهی اوقات استقبال عمومی مردم در کشوری اسلامی از کالاهای خارجی به اقتصاد مسلمانان و اقتصاد آن کشور ضربه وارد میکند. به این دلیل، این امر از نظر فقهی و فتوایی حرام است.
ofogh_howzah@
??????
دیدی بعضیها با اطمینانِ خاطر میگن:
? “فلان کار رو بکن، اگه گناه داشت، گناهش با من".
قرآن کریم میفرماید:
❌ این آدمها دروغگو هستند? “إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ”
❌ با طناب پوسیده اینها تو چاه نرید.
❌ هر کس مسئولِ گناهانِ خودش هست.
❌ تحت هیچ شرایطی نمیتونید گناهانتون رو گردن دیگران بندازید.
?️?️
وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَ لْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَ مَا هُم بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُم مِّن شَيْءٍ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (عنکبوت/۱۲)
? کافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پیروی کنید، و اگر گناهی دارد، ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت».
? آنان هرگز چیزی از گناهانِ اینها را بر دوش نخواهند گرفت. آنان به یقین دروغگو هستند!
بخاطر همینه که خدا با تاکیدِ فراوان، ۵ مرتبه در قرآنش فرموده:?️
?وَ لاٰ تَزِرُ وٰازِرَةٌ وِزْرَ أُخْریٰ?
?هیچکس بارِ گناهِ شخص دیگری رو به دوش نمیکشه.
البته، در آیه بعدی میفرماید:
حواستون به این نکته هم باشه:
? درسته که کسی بار گناهِ دیگران رو به دوش نمیکشه، امّا اگر شما کسی رو منحرف کردید، اغفال کردید، و به گناه کشیدید، شما هم در گناهِ او شریک هستید.
وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقٰالَهُمْ وَ أَثْقٰالاً مَعَ أَثْقٰالِهِمْ وَ لَیُسْئَلُنَّ یَوْمَ الْقِیٰامَةِ عَمّٰا کٰانُوا یَفْتَرُونَ (عنکبوت/۱۳)
? بی شک آنها، هم بارِ سنگینِ گناهان خودشان، و هم بارهای سنگین دیگر را، با بار خود بر دوش خواهند کشید.
▪ مکروهات خوردن غذا
• در حال سیری غذا خوردن
• پر خوردن؛
• خوردن و آشامیدن برای جنب، مگر آنکه اول قدری آب مضمضه و استنشاق نماید
• زیاد نگاه کردن به صورت دیگران در موقع غذا خوردن
• خوردن غذای داغ
• فوت کردن چیزی که میخورد یا میآشامد
• بعد از گذاشتن نان در سفره، منتظر چیز دیگر شدن
• برش دادن نان با کارد
• گذاشتن نان زیر ظرف غذا
• پاک کردن گوشتی که به استخوان چسبیده، بهطوری که چیزی در آن نماند
• پوست کندن میوه
• دور انداختن میوه، پیش از آنکه کاملاً آن را بخورد
▪ مکروهات آشامیدن آب
• زیاد آب آشامیدن
• آشامیدن آب بعد از غذای چرب
• آشامیدن آب با دست چپ
• آشامیدن آب از جای شکسته ظرف و جایی که دسته آن قرار دارد.
حجةالاسلام والمسلمین سیدجعفر ربانی
? ofogh_howzah@
❓پرسش: شخصی از وطن به مقصد شهری مسافرت می کند که تا اول آن شهر مسافت شرعی نیست لکن تا نقطه ای که مقصود اوست (مثلاً منزل دوستش) مسافت شرعی می باشد، آیا برای محاسبه مسافت شرعی اول شهر ملاک است یا نقطه ای که در آن شهر مقصود فرد می باشد؟
?پاسخ: اگر برای نقطه خاصی سفر نکرده بلکه مقصود او خود شهر است، اول شهر ملاک است اما اگر نقطۀ خاصی مد نظر است مثلاً دوستی او را به منزل یا باغی که در داخل همان شهر است دعوت کرده، در محاسبه مسافت، همان نقطه باید در نظر گرفته شود.
https://telegram.me/joinchat/BRMd_z8lCnZTy7hr5O_KJg
?وضعیت انگشتان در سجده
⁉️ آیا در سجده، انگشتان نیز جزئی از کف دست محسوب می شود، و لازم است بر زمین قرار گیرند؟
✅ انگشتان جزئی از کف دست است، و در سجده بنابر احتیاط واجب باید کف دست به گونه ای بر روی زمین گذاشته شود که عرفاً صدق کند تمامی کف دست روی زمین است.
gram.me/joinchat/BRMd_z8lCnZTy7hr5O_KJg
✅ در غسل، بنابر احتیاط واجب شستن موهای بلند و زیر آن لازم است، بنابراین بانوان بایستی- بنابر احتیاط واجب- علاوه بر رساندن آب به پوست سر، تمام موهای خود را نیز بشویند.
رو به قبله ایستادن در وقت غسل واجب نیست.
شستن پشت و یا هر عضوی از اعضای بدن قبل از نیت غسل و شروع آن، اشکال ندارد.
اگر غسل ترتیبی را بر خلاف ترتیبی که قبلاً گفته شد به جا آورد - چه عمداً باشد و چه از روی فراموشی و چه به سبب ندانستن مسأله - باطل است.
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
https://telegram.me/joinchat/BRMd_z8lCnZTy7hr5O_KJg
✅ اگر موى کاشته شده قابل برداشتن نبوده و يا ازاله آن مستلزم حرج و مشقّت باشد و با وجود موها، امکان مسح بر پوست سر نباشد، مسح روى همان موها کافى است.
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
⁉️ شخصی خیال کرده امام جمعه، نماز جمعه می خواند و به نیت نماز جمعه اقتدا نمود و بعد معلوم شد امام مشغول نماز عصر است وظیفه اش چیست؟
✅ نماز او باطل است، می تواند بعد از شکستن نماز ، به نیت نماز ظهر به امام جماعت اقتدا نماید.
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
تجافی: دور کردن بازوان و آرنجها از پهلو و همچون دو بال گشوده قرار دادن آنها/ بلند کردن شکم از زمین/ بلند کردن زانوها از زمین و به حالت نیم خیز قرار گرفتن. تجافی در لغت به معنای قرار نداشتن در جای و برداشتن چیزی از جای خود آمده و در کلمات فقها در سه مورد در نماز به کار رفته است: حال رکوع و سجود و حالت نشستن مأموم هنگام تشهّد امام. تجافی در رکوع به باز کردن دستها همچون دو بال گشوده، در سجود به بلند کردن شکم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده و در حال تشهّد امام به بلند کردن مأموم زانوهای خود را از زمین و بر سینۀ پا نشستن و گذاشتن انگشتان دست بر زمین تحقّق می یابد. در روایات و به تبع آن در کلمات فقها از تجافی در رکوع و سجود به «تخوّی» و «تجنیح» نیز تعبیر شده است. فقها از این عنوان در باب صلات سخن گفته اند. تجافی در رکوع و سجود برای مرد مستحب است. البتّه تجافی به معنای بلند کردن شکم از زمین در حال سجده از دیدگاه برخی واجب است. هرگاه مأموم در رکعت دوم یا آخر نماز به امام اقتدا کند، هنگام تشهّد امام عمل تجافی را انجام می دهد. در استحباب یا وجوب آن بر مأموم اختلاف است. ظاهر کلمات بیشتر فقها استحباب آن است.
منبع: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج 2، ص 353.
Howzehir@
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
۱. بعد از تحویل صدقه به فقیر یا وکیل فقیر، برگشتن و انصراف از آن شرعاً ممکن نیست.
۲. واسطه شدن برای رساندن صدقه به دیگری مستحب است
۳. آنچه به فقیر صدقه دادهایم کراهت شدید دارد که با یکی از عقود (مثل بیع، مصالحه) به ملک خود درآوردیم؛ یعنی همان را مثلاً از فقیر بخریم.
۴. ردّ سائل مکروه است؛ اگرچه گمان داشته باشیم بینیاز است. لذا مقداری اگر چه اندک، به او بدهیم.
۵. درخواست صدقه و کمک بدون احتیاج، کراهت زیادی دارد. بلکه در صورت احتیاج نیز مکروه است.
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
https://telegram.me/joinchat/BRMd_z8lCnZTy7hr5O_KJg
دیدن کشتی مردان توسط زنان، اگر با حضور در میدان کشتی یا پخش مستقیم و زنده باشد یا به قصد لذت یا همراه خوف وقوع در گناه و فساد باشد، حرام است و در غیر این صورت ایراد ندارد.
کانال «فتاوای رهبر انقلاب»
۱. مباح باشد. (یعنی غصبی نباشد).
۲. بی حرکت باشد.
۳. از جاهایی نباشد که توقف در آن حرام است.
۴. جلوتر از قبر پیغمبر(ص) و امام (ع) نایستد.
۵. محل سجدهی نمازگزار پاک باشد.
۶. موجب نجاست لباس و بدن نمازگزار نشود.
۷. میان زن و مرد در حال نماز بنا بر احتیاط واجب حداقل یک وجب فاصله باشد.
۸. مسطح باشد.
◀️ #رساله_آموزشی جلد اول
وسایلی که از طرف پدر و مادر و یا دیگران به شخص اهدا میشود خمس به آن تعلق نمیگیرد، هرچند این وسایل مورد نیاز او یا مناسب شأن عرفی او نباشد. بله، اگر هدیه دادن چنین اشیایی خارج از شأن پدر و مادر باشد، مؤونهی آنان محسوب نمیشود و باید خمس آن را بپردازد.
پدری که به دخترش یک واحد مسکونی به عنوان جهیزیهی عروسیاش بخشیده، اگر هبهی واحد مسکونی به دختر، عرفاً مطابق شأن پدر محسوب شود و در بین سال خمسی بخشیده باشد دادن خمس آن واجب نیست.
#خمس #اقتصاد ◀️ #رساله_آموزشی جلد اول
کانال «فتاوای رهبر انقلاب» را به سایر مقلدان ایشان معرفی کنید ???
https://telegram.me/joinchat/BRMd_z8lCnZTy7hr5O_KJg
از مجموع رواياتى كه در رابطه با حرمت، بردن نام حضرت مهدى(ع) از معصومين(ع) نقل شده استفاده مى شود كه نهى از ذكر نام آن حضرت و تأكيدى كه در اين مورد شده است مربوط به همان زمان غيبت صغرى و ايام بعد از ولادت امام تا آغاز غيبت كبرى بوده كه هم امام حسن عسكرى(ع) و هم خود آن حضرت سعى بليغ داشتند كه حتى شيعيان نيز از ولادت و محل و چگونگى زندگى حضرت مطلع نگردند. زيرا مىدانستند خليفه وقت كاملاً مراقب است كه امام دوازدهم شيعيان بوجود نيايد، مبادا حكومتهاى جابر را سرنگون كند و بساط عدل را در جهان بگستراند. اما در دوران بعد مانند عصر ما، هيچگونه حكمتى در منع از ذكر نام آن حضرت به نظر نمىرسد، (كتاب مهدى موعود، ص 236).
در سؤالى كه در اين رابطه از بعضى فقهاء موجود شده است فرمودهاند: ظاهرا حكم (حرمت) مخصوص زمان تقيّه بوده است و احتياط در زمان حاضر اين است كه با القاب نام آن حضرت برده شود.
در زمان حاضر بردن نام مخصوص آن حضرت كراهت دارد(طبق سؤال از دفتر آيت الله بهجت)
البته بنا بر نظر برخي محققان مانند آيت الله معرفت اسمي که ذکر آن ممنوع شد -ا ح م د - است زيرا در انجيل بشارت به بعثت پيامبري احمد شده است و لذا اگر شيعيان اين وصف حضرت حجت(عج) را به کار ببرند چه بسا دست آويز مسيحيان شود که پيامبر آخر الزمان هنوز مبعوث نشده است.
لذا در روايات متعددى بردن نام شخص ايشان منع گرديده و از همين رو سنت بر اين است كه آن را به صورت مقطع (م ح م د) ادأ مى كنند. دليل اين منع آن است كه نام امام زمان(عج) هم نام پيامبر(ص) است و اگر نام امام زمان(عج) برده شود دستاويزى براى مسيحيان خواهدشد كه پيامبر موعود در انجيل هنوز ظهور نكرده است و باقى ماندن بر شريعت مسيح را براى خود توجيه مىكنند. اما درباره كفاره چيزي نيافتيم.
***************************************************************************
منبع : جستجوگر اسلامي جواب
اگر عرفاً زینت و آرایش محسوب شود باید از نامحرم پوشانده شود. اما کسانی که ابرویشان از بین رفته و فقط یک ابروی معمولی و بدون زیبایی خاصی را تاتو میکنند یا قسمتهای از بین رفته لابهلای ابروان خود را ترمیم میکنند، به طوریکه عرفاً زینت و آرایش (حتی جزئی) حساب نمی شود، پوشاندن آن لازم نیست.
رساله آموزشی جلد دوم
منبع: کانال «فتاوای رهبر انقلاب»