اهل سنّت طبق سندهاى خويش اين روايت را در كتاب هايشان از ائمه شيعه عليهم السلام و ديگر اصحاب نقل كرده اند از جمله:
1 . حضرت امير مؤمنان علىّ عليه السلام،
2 . امام محمّد بن علىّ باقر عليهما السلام،
3 . امام جعفر بن محمّد صادق عليهما السلام،
4 . عبدالله بن عبّاس،
5 . حذيفة بن يمان،
6 . سعد بن ابى وقّاص،
7 . ابوهريره.

راويانى از بزرگان اهل سنّت

اكنون شايسته است ببينيم كدام يك از دانشمندان اهل سنّت به نقل اين حديث در كتاب هايشان مبادرت نموده اند و راويان سنّى اين حديث چه كسانى هستند؟
در اين جا شمارى از رجال حديث را معرفى مى كنيم:

1 . سفيان بن عيينه

عالمان اهل سنّت به شايستگى از سفيان ياده كرده اند. نووى در مدح وى مى گويد:
اعمش، ثورى، سعر، ابن جريج، شعبه، همّام، وكيع، ابن مبارك، ابن مهدى، قطّان، حمّاد بن زيد، قيس بن ربيع، حسن بن صالح، شافعى، ابن وهب و احمد بن حنبل و… از وى روايت نقل كرده اند و همه در پيشوا بودن وى و والامرتبه بودن او اتّفاق نظر دارند. سفيان در سال 107 هجرى به دنيا آمد و در روز شنبه اول ماه رجب سال 198 وفات يافت.1
شمس الدين ذهبى نيز او را اين گونه توصيف مى كند:
علامه، حافظ، شيخ الاسلام، امام، حجّت، داراى دانش گسترده و منزلت والا بود.2
هم چنين در جاى ديگرى مى گويد: او يكى از بزرگان نامدار، ثقه و مورد اعتماد، دقيق، حافظ و امام بود.3

1 . تهذيب الأسماء واللغات: 1 / 224، شماره 217.
2 . تذكرة الحفّاظ: 1 / 224.
3 . الكاشف فى معرفة من له رواية فى كتب الستّة: 1 / 379.

2 . سفيان ثورى
عالمان اهل سنّت از سفيان ثورى نيز به تجليل ياد مى كنند.
شعبه، سفيان بن عيينه، ابوعاصم نبيل، يحيى بن معين و شمارى ديگر از علما درباره او گفته اند: سفيان، در زمينه حديث، امير مؤمنان است.
سفيان بن عيينه نيز مى گويد: اصحاب حديث سه شخص هستند: ابن عباس در زمان خويش، شعبى نيز در دوران خويش و سفيان ثورى نيز در دوران خودش.
عباس دورى درباره او مى نويسد: ديدم كه يحيى بن معين در زمان خويش در زمينه فقه، حديث، زهد و هر موضوع ديگرى، هيچ كس را بر سفيان برترى نمى داد.
شعبه درباره او مى نويسد: سفيان در پرهيزكارى و دانش، سرور مردم بود.
خطيب بغدادى درباره وى چنين مى نگارد:
وى يكى از پيشوايان مسلمانان و يكى از نامداران دين بود. درباره امامت وى اتفاق نظر وجود داشت; به طورى كه به توثيق و تأييد نيازى نداشت. او فردى زاهد، پرهيزكار، داراى معرفت و داراى اتقان و دقت در حفظ حديث بود.
او يكى از رجال مورد اعتماد در صحاح شش گانه است.
به اتفاق سيره نويسان وى در بصره و به سال 161 هجرى درگذشت.1

1 . تهذيب الكمال: 11 / 164 ـ 169.

3 . ابن ديزيل
يكى ديگر از رجال اين حديث، ابواسحاق ابراهيم بن حسين همدانى كسائى مشهور به ابن ديزيل (متوفاى سال 281 هـ . ق) است. كتاب هاى تذكرة الحفّاظ، الوافى بالوفيات، البداية والنهاية، طبقات القرّاء، و… شرح حال اين راوى را نگاشته اند.1
در اين جا به عبارات كوتاهى از كتاب سير اعلام النبلاء بسنده مى كنيم. ذهبى در اين اثر خويش درباره او اين گونه مى نگارد:
ابن ديزيل، امام، حافظ، ثقه و مورد اعتماد و عابد بود. او در مكه، مدينه، مصر، شام، عراق و جبال به شنيدن حديث مبادرت ورزيد و اين احاديث را به خوبى جمع آورى كرد. او كمى قبل از سال دويست هجرى به دنيا آمد. از ابونعيم و… روايت مى شنيد.
ابوعوانه و… از وى روايت نقل كرده اند. او يك روز در ميان روزه مى گرفت.
حاكم نيشابورى درباره ابن ديزيل مى گويد: او ثقه و مورد اعتماد و امين است.
ابن خِراش نيز او را راست گفتار و صدوق مى داند.
ذهبى در ادامه مى نويسد:
او فصل الختام براى تشخيص استحكام احاديث است. از او نقل شده كه گفته: اگر كتابم در دستم، احمد بن حنبل در سمت راست من و يحيى بن معين در سمت چپ من باشند، هيچ بيم و دغدغه اى ندارم.
مقصود او اين است كه كتابش بسيار دقيق و با اتقان بوده است.
صالح بن احمد در تاريخ همدان مى نويسد: از جعفر بن احمد شنيدم كه مى گفت: از ابوحاتم رازى درباره ابن ديزيل سؤال كردم، او گفت: به جز راست و نيكى از او نديده و نشنيده ام…2

1 . تذكرة الحفاظ: 2 / 608، الوافى بالوفيات: 5 / 227، البداية والنهايه: 11 / 71، طبقات القراء: 1 / 11.
2 . سير أعلام النبلاء: 13 / 184.

منبع: سایت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی