تا جایی که ممکن است به فرزندان دستور مستقیم ندهید، بلکه فرصت انتخاب‌های مختلف به او بدهید. خوبی این روش آن است که شما موارد انتخابی را کنترل می‌کنید و در هر حال هر انتخابی که او انجام دهد، مورد رضایت شماست و این امکان انتخاب، فرزندتان را که تشنه استقلال و خودگردان بودن است راضی می‌کند. برای مثال به او نگویید که “همین الان اتاقت را تمیز کن.” با این کار حتما با او وارد مشاجره خواهید شد. در عوض بگویید “چه کاری را اول دوست داری انجام دهی؟ لباس‌هایت را در کمد بگذاری یا تختت را مرتب کنی؟” یا اینکه “دوست داری چه موقع تمیز کردن اتاقت را شروع کنی قبل از غذا یا بعد از غذا؟” احساس مالکیت و استقلال، خوشایندترین احساس برای كودكان و نوجوانان است، پس اجازه دهید فرزندتان در تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشد. به عنوان مثال بگویید: “فکر می‌کنی بهترین راه برای مرتب کردن وسايلت چیست؟” بچه‌های لجوج در مورد درست و اشتباه بودن افکار و اعمالشان بسیار سرسخت هستند، اگر به نتیجه‌ای برسند حس می‌کنند که باید از آن دفاع کنند. شما هر چه سخت‌تر سعی کنید که آنها را متقاعد سازید، مخالفتشان قوی تری خواهد شد، در چنین مواقعی ساده‌ترین راه برای جلب همکاری آنها این است که موقعیت آنها را تصدیق کنید و نشان دهید که احساساتشان را درک می‌کنید. برنامه‌ای کاملا منظم برای فعالیت‌های روزمره تعیین کنید. هر چه این برنامه‌های منظم برای فرزندتان بیشتر به صورت عادت درآید، کمتر احتمال دارد که با رفتاری سرسختانه رو به رو شوید.

در دام لجبازي كودكان نيافتيد. وقتي شما هم لجبازي ميكنيد در حقيقت به فرزندتان مياموزيد با اين روش ميتواند شما را كنترل كند.
 harimemehr@