?در سال فتح مكه زنى مرتكب جرمى شده بود كه بايد مجازات مى‌شد. اتفاقا اين زن كه دزدى كرده بود وابسته به يكى از خانواده‌هاى بزرگ و جزء اشراف طراز اول قريش بود. وقتى بنا شد حد درباره‌اش اجرا شود و دستش را قطع كنند، غريو از خاندان زن برخاست كه: اى واى، اين ننگ را چگونه تحمل كنيم؟ دسته‌جمعى به سراغ پيامبر رفتند و از او درخواست كردند كه از مجازات زن صرف‌نظر كند. 

?فرمود: هرگز صرف‌نظر نمى‌كنم. هرچه كه واسطه و شفيع تراشيدند، پيامبر ترتيب اثر نداد. در عوض مردم را جمع كرد و به آنها گفت: مى‌دانيد چرا امت‌هاى گذشته هلاک شدند؟ دليلش اين بود كه در اين گونه مسائل تبعيض روا داشتند. اگر مجرمى كه دستگير شده بود وابسته به يک خانواده بزرگ نبود و شفيع و واسطه نداشت او را زود مجازات مى‌كردند، ولى اگر مجرم شفيع و واسطه داشت در مورد او قانون كار نمى‌كرد. خدا به همين سبب چنين اقوامى را هلاک مى‌كند. من هرگز حاضر نيستم در حق هيچ كس تبعيضى قائل شوم.

? استاد مطهری، آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، ص156-155