و از امام حسن مجتبی روایت است که فرمود: در شب جمعه مادر در محراب عبادت خود ایستاد و مشغول بندگی خداوند گردید و پیوسته در رکوع و سجود و قیام و دعا بود تا صبح طلوع کرد، شنیدم که پیوسته برای مؤمنین و مؤمنات دعا می کرد و آن ها را نام می برد و دعا برای آن ها بسیار نمود ولی برای خود دعا نکرد. پس گفتم: ای مادر چرا برای خود دعا نکردی چنان که برای دیگران دعا نمودی؟ فرمود: یَا بُنَیَّ الجَارُ ثُمَّ الدَّار؛ ای پسر جان من، اوّل همسایه را باید رسید سپس خود را.

*********** 

منبع: سایت پرسمان دانشجویی-اخلاق