? یکی از دغدغه‌های جدی ما زنان در محیط کار، نوع تعامل‌مان با آقایان و همکاران مرد است. به گونه‌ای که هم به وظایف و تعهدات‌مان در حیطه‌ی محیط کار عمل کنیم و هم به عنوان یک زن مسلمان به اصول دینی خودمان نیز پایبند باشیم. ضمن اینکه یک فعالیت اجتماعی سالمی را تجربه کنیم بدون اینکه آسیبی متوجه روح و روان‌مان باشد. حتما شما هم به عنوان یک خانم شاغل تا به حال ذهن‌تان بارها به بهانه‌های مختلف درگیر این مساله شده است و راه‌های احتمالی آن را با خودتان بازگو کرده‌اید. حال به شما پیشنهاد می‌کنیم راه‌کارهای عملی ما را نیز بخوانید و با خود مرور کنید:

? مدیر، شمائید

یادتان باشد مدیریت درست رابطه بین یک آقا و خانم به دست خانم‌هاست. واکنش‌های محجوبانه‌ی خود ما در پوشش و گفتار و رفتار است که به آقایان نشان می‌دهد تا چه اندازه اجازه دارند به حریم‌ ما نزدیک شوند. بسیاری از رفتارهای راحت آقایان در گفتار و رفتارشان با همکاران خانم، از نوع برخوردهای خود ما نشات می‌گیرد.

⛔️ اسم کوچک، نه!

یکی از مسایلی که در بعضی محیط‌های کاری دیده می‌شود صدا کردن همکاران به اسم کوچک یکدیگر است که باعث صمیمیت بیش از حد می‌شود. اگر همکار آقا شما را با اسم کوچکتان صدا کرد، محترمانه و با رفتارتان به او نشان دهید که از این کار او ناراضی هستید. مثلا همان زمان، او را با اسم رسمی سازمانی‌اش (آقایِ فلانی) صدا بزنید. اگر متوجه نشد و بار دیگر شما را با اسم کوچک صدا زد، مستقیما و با احترام بگوئید که این کار را درست نمی‌دانید. خجالت را کنار بگذارید و از حریم شخصی‌تان دفاع کنید.

✋️ ما انسان‌ها گاهی احتیاج به درد و دل کردن و صحبت با دیگران داریم. ولی همکاران مرد شما، مورد مناسبی برای درددل کردن و شنیدن مشکلات شخصی شما نیستند. بازگو کردن مشکلات شخصی‌تان فقط موجب ورود همکارمرد به حریم خصوصی‌ شما می‌شود. حتی ممکن است در برخی موارد موجب ایجاد مزاحمت و سوءاستفاده از شما شود. 

? آقایان نیز مثل خانم‌ها احتیاج به بازگو کردن مشکلات و درد و دل دارند و گاهی سردرد و دلشان درباره مشکلات زناشویی‌شان با همکاران خانم باز می‌شود. ما خانم‌ها نیز به خاطر عاطفی بودن و حس مادرانه و خواهرانه‌ای که داریم، ممکن است پای دردل همکاران آقا بنشینیم و فکر کنیم با این کار کمی به آ‌ن‌ها کمک می‌کنیم؛ ولی این کار ما کمک خاصی به همکارمان نمی‌کند. بهتر است اگر در این موقعیت قرار گرفتید، به همکارتان بگوئید بهتر است به یک مشاور مراجعه کند یا با همکاران آقا که بهتر با روحیات مردانه آشنا هستند، صحبت کند. این صحبت‌ها باعث صمیمت و گاها دخالت در امور خانگی افراد خواهد شد که گاهی تبعات خوبی ندارد.

✅ سعی کنید موقع صحبت کردن با آقایان، رسمی صحبت کنید. در توصیه‌های اسلامی تاکیدات زیادی به نوع صحبت کردن بین زن و مرد نامحرم شده است. این توصیه‌ها برای مصون ماندن زنان و مردان از آسیب‌های روحی و جسمی و روانی و داشتن زندگی سالم و راحت است. 

❣️ Khamenei_Reyhaneh@

?    قبل از ترخیص مادر از بیمارستان، پدر باید خانه را برای پذیرایی از آنها آماده سازد و محیطی سرشار از آرامش برای آنان مهیا کند. پدر باید تا مدتی مسئولیت کارهای خانه را بر عهده گیرد یا به سایر اعضای خانواده واگذار کند.

?  پدر باید از مسائل احتمالی یا چیزهایی که مادر یا نوزاد را ناراحت می کند باخبر باشد و در رفع آنها بکوشد.

به علت تغییرات فیزیکی و فیزیولوژیکی زیادی که پس از زایمان وجود دارد، مادران جوان در این دوره دارای احساسات رقیقی هستند. ایجاد محیطی صمیمی برای تعدیل و کنترل این عواطف و احساسات ضروری است.
?    خانه ی ناآرام و شلوغ، باعث ناراحتی مادر می شود و بر روحیه و رفتار نوزاد نیز تاثیر می گذارد.

پدر باید به برادران و خواهران بزرگتر نوزاد کارهایی را واگذار کند و برای آنها لزوم توجه و مواظبت از مادر و نوزاد را توضیح دهد؛ این کودکان باید یاد بگیرند که دوره ی بعد از زایمان، دوره ای است که مادر و نوزاد  به کمک آنها نیاز دارند.

?    آمادگی برای زایمان و مراقبت از نوزاد، ویلیام سیرز، ص ۶۱_۶۳
ghandab@

?    آرزوی کودک دیدن مادر و اطمینان‌از سلامت اوست؛ کودک میخواهد مادر، او را بغل کند و ببوسد تا اطمینان پیدا کند که هنوز مورد علاقه و توجه مادر است.

فرزندان بزرگتر از سه سال، معمولا از داشتن همبازی و پیدا کردن خواهر یا برادر کوچکتر خوشحال می شوند ولی اطفال کوچکتر از سه سال ممکن است نوزاد را با آغوش باز نپذیرند و نسبت به او حسادت داشته باشند؛ که برای تعدیل این حس، روش هایی وجود دارد
?    قبل از رفتن به بیمارستان جهت زایمان، مادر باید اتاق و تخت نوزاد را آماده کند تا کودک با آن انس بگیرد.

وقتی مادر و نوزاد به خانه آمدند، مادر می تواند انجام دادن بعضی از کارهای نوزاد را به کودک بسپارد؛ واگذاری مسئولیت به او تا اندازه ی زیادی از حسادتش می کاهد.

 پس از مدتی کودک می تواند کمک به مادر را به شکل دیگری، مثل تعلیم دادن به نوزاد ادامه دهد، به این وسیله در او اعتماد یه نفس و احساس رشد به وجود می آید.
?    مادر باید با کودک خود صحبت کند و او را تشویق کند تا احساسات منفی خود را نسبت به نوزاد بیان کند؛ و اکر بی علاقگی خود را اظهار کرد، او را سرزنش نکند.

باید علت این بی علاقگی را برای او توضیح دهد و احساس منفی او را تعدیل کند تا به تدریج به دوستی تبدیل شود؛ برای این منظور فرصت کافی به او بدهد تا برای پذیرش نوزاد جدید آمادگی پیدا کند.
?    بایستی در حضور نوزاد به کودک بزرگتر نیز توجه و رسیدگی کرد. دوستان و آشنایان، معمولا با هدایای زیادی به ملاقات نوزاد می آیند و به قدری از او تعریف میکنند که حسادت کودک بزرگتر تحریک می شود.

برای رفع این حساسیت، بهتر است که همراه هدیه نوزاد، برای کودک بزرگتر نیز هدیه ای تهیه شود؛ اگر ملاقات کنندگان به این نکته توجه نمی کنند، والدین باید چند هدیه بسته بندی شده برای این منظور آماده داشته باشند.

?    معمولا مادر به علت رسیدگی به نوزاد، وقت کمتری برای توجه به فرزند بزرگتر اختصاص می دهد و این امر احساس کمبودی در کودک بزرگتر به وجود می آورد؛ برای جبران این کمبود، بهتر است تا مدتی پدر وقت بیشتری به فرزند بزرگتر بدهد و جای خالی مادر را با محبت های خود پر کند.

والدین باید در هر فرصتی و با هر وسیله ای توجه خود را به فرزند بزرگ تر نشان دهند؛ مثلا هنگامی که مادر به نوزاد شیر می دهد، پدر می تواند فرزند بزرگ تر قصه بگوید و هنگامی که نوزاد خوابید مادر با او بازی کند و با زبان و رفتار خود، او را بانشاط و خشنود نگاه دارند.

?    آمادگی برای زایمان و مراقبت از نوزاد، ویلیام سیرز، ص ۱۱۴_۱۱۶
ghandab@

​

?    هر نوزادی برای خود زبان، احساس و یک شخصیت منحصر به فرد دارد و بنابراین شایسته ی احترام است. والدین اگر بخاطر داشته باشند که نوزاد خود را یک شخص به حساب آورند، همیشه احترامی را که سزاوار آن است به او می دهند.

?    نجوا با کوک، تریسی هاگ و ملیندا بلاو، ص ۹_۱۱؛ ۱۳۸_۱۴۲
?    پدر حقیقیمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:

?    کودکانتان را گرامی بدارید و به آنان آداب نیکو بیاموزید.

?    نهج الفصاحه، ص ۲۳۹.
?    اخیرا، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که تازه متولد ها مطالب فراوانی را درک میکنند. بررسی های بعمل آمده نشان می دهد که نوزادها نسبت به صدا و بو حساس اند و میتوانند میان تصاویر مختلف تمیز قائل شوند.

 بنابراین حتی اگر نوزادان کلمات ما را متوجه نشوند، حتما می تواند تفاوت میان کسی را که به آرامی حرکت می کند و صدایی گرم و آرام بخش دارد با کسی که عجله دارد و تند حرف می زند تشخیص دهد. به همین خاطر، از همان زمان شروع حافظه ی خود، می داند که چه کسی با او با احترام و محبت صحبت می کند و محبت مادر چگونه به او ابراز می شود.

?    نجوا با کوک، تریسی هاگ و ملیندا بلاو، ص ۹_۱۱؛ ۱۳۸_۱۴۲
ghandab@

?    با اینکه نوزادان، معانی کلمات و جملات را نمی فهمند و مناظر و اشکال را بدرستی تشخیص نمی دهند، اما صداها و آهنگ ها را می شنوند؛ مناظر و اشکال را می بینند و ذهن آنها متاثر می شود.

بنابراین نمی توان گفت که دیدنی ها و شنیدنی ها، هیچ تاثیری در نوزاد ندارد؛ جمله ها شاید برای نوزادان معنا نداشته باشند، اما در روح حساس و اعصاب ظریف آنان نقش می بندند.

کودک به تدریج با آن جمله ها مانوس و آشنا می شود و همین آشنایی، در آینده ی او اثر می گذارد؛ آدمی ذاتا با هر لفظی که بیشتر آشنا باشد، معنای آن را بهتر درک می کند؛ افراد آشنا را بیشتر دوست دارد تا افراد ناشناس 

?    هر محرکی که بوسیله یکی از حواس پنج گانه در مغز و اعصاب کودک اثر بگذارد، در زندگی و آینده ی او تاثیرگذار خواهد بود.

کودکی که در محیطی دینی پرورش یافته باشد و صدای تلاوت قرآن و ذکر اهل بیت را شنیده باشد با کودکی که پیوسته سخنان ناشایست و آهنگ های فسادانگیز را شنیده باشد و چشمهایش نیز صحنه هایی را مشاهده کرده باشد که عنصر خشم و شهوت در آنها حکم فرماست، یکسان نیستند.

بدیهی است که این دو کودک، سرنوشت یکسانی نخواهند داشت و همانند یکدیگر امنیت و آرامش را تجربه نخواهند کرد.

?    پیامبر مهربانی ها که درود خدا بر او باد می فرمایند:

?    هر کس صاحب فرزندی شد، در گوش راستش اذان بگوید و در گوش چپش اقامه؛ تا از شر شیطان محفوظ بماند.

ایشان در مورد امام حسن و امام حسین علیهما السلام دستور دادند همین عمل را اجرا کنند. علاوه بر این، دستور دادند سوره حمد ایه الکرسی و آیه های آخر سوره حشر و سوره های اخلاص و ناس و فلق را در گوش آنان بخوانند.

?    بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۱۲۶.

ghandab@